Πέτρος Μάρκαρης

"Ήταν η στιγμή της καθημερινής παρηγοριάς και της καθημερινής αλήθειας τους σε μια περίοδο που κυριαρχούσαν το επίσημο ψέμα και η καθολική απαισιοδοξία.

Η μοίρα του προφορικού λόγου είναι να ξεχνιέται. Τον ακούς με μεγάλο ενδιαφέρον, όταν εκφέρεται, και τον ξεχνάς συνήθως γρήγορα. Το θέατρο, όπως και το ραδιόφωνο έχουν από μια άποψη την ίδια αυτή μοίρα. Η αίσθηση του λόγου κρατάει, ωστόσο, για πολλά χρόνια. Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα άνθρωποι της γενιάς που έζησαν μέσα στη δικτατορία και οι οποίοι ακόμα αναφέρονται στον λυτρωτικό λόγο της Deutsche Welle από εκείνη την εποχή. Δε θυμούνται πια τι έλεγαν οι εκπομπές της, θυμούνται όμως πόσο τους βοήθησαν.

Πολλοί απ’ αυτούς δεν πίστευαν ότι η ανάμνηση του λόγου εκείνου θα επανερχόταν με άλλη μορφή σήμερα. Και όμως, η κρίση που περνάει η Ελλάδα έφερε πάλι στο προσκήνιο την ανάγκη του ορθού λόγου. Η Deutsche Welle τον εκπέμπει και σήμερα με καθαρότητα και ψυχραιμία. Και ο λόγος αυτός λειτουργεί ως αντίβαρο στον θολό, εριστικό και ταπεινωτικό για την Ελλάδα λόγο, γραπτό και προφορικό, που εκπέμπουν ορισμένα ΜΜΕ στη Γερμανία.

Αυτοί οι δυο σταθμοί, με διαφορά σαράντα χρόνων περίπου μεταξύ τους, μας δείχνουν πόσο σημαντική είναι η συμβολή της Deutsche Welle στην αντικειμενική πληροφόρηση και τη διαμόρφωση γνώμης σε πολύ δύσκολες εποχές".